NEGOCJACJE POLICYJNE
Jedną z podstawowych form działalności Policji w sytuacjach kryzysowych są negocjacje policyjne. Negocjancie policyjne prowadzi się w celu rozwiązania sytuacji kryzysowej,
w szczególności w przypadku wystąpienia zdarzeń związanych z:
- zapowiedzią popełnienia samobójstwa;
- groźbą bezprawnego użycia broni, niebezpiecznego narzędzia, urządzenia, materiału oraz innego środka mogącego stwarzać zagrożenie dla osób lub mienia;
- wzięciem i przetrzymywaniem zakładników;
- prawdopodobieństwem wystąpienia bądź wystąpieniem zdarzenia o charakterze terrorystycznym;
- okupacją lub blokadą obiektów oraz szlaków komunikacyjnych.
Mając na uwadze przykładowe sytuacje kryzysowe, można postawić pytanie – dlaczego, w pierwszej kolejności wykorzystuje się negocjatorów policyjnych, a nie zespoły taktyczne, które są znakomicie przygotowane do szybkiej neutralizacji zagrożenia ze strony sprawcy bądź sprawców sytuacji kryzysowej. Odpowiedź jest następująca - dążymy do rozwiązania sytuacji kryzysowej bez użycia siły oraz minimalizacji zagrożenia dla funkcjonariuszy, ofiar i sprawców sytuacji kryzysowych.
Negocjancie policyjne to komunikacja pomiędzy sprawcą sytuacji kryzysowej,
a negocjatorem policyjnym w celu rozwiązania sytuacji kryzysowej. Rozpoczynając negocjacje przepaść pomiędzy stronami wydaje się nie do przebycia, ponieważ ich interesy są zawsze sprzeczne. Sprawca sytuacji negocjacyjnej ma wszystkie argumenty,
a negocjator niewiele do zaoferowania.Rozpoczynają się długie i żmudne rozmowy. Zadaniem negocjatora jest rozmowa, która ma na celu deeskalacje zachowań sprawcy – obniżenie negatywnych emocji i powrót do racjonalnego myślenia.